Voetbalvereniging Leuth-Kekerdom (VVLK): Club met roemrijk verleden

Door Jan van Eck

Inleiding

"Schrijven over VVLK is schrijven over een stuk jeugdsentiment, een brok nostalgie komt naar boven. VVLK: die vierlettercombinatie is voer voor voetbalvogels van velerlei vederen uit de verre regio. Het verhaal van VVLK is het verhaal van onvervaard voetballende kerels uit Leuth en Kekerdom, het verhaal van karakter en klei".

(Gerard van Eck.: ‘Leuth langs de lijn". In: 1932-1982 50 jaar VVLK.

Herinneringen kun je koesteren. Zo ook die aan VVLK. Herinneringen worden doorverteld. Geschiedenis wordt geschreven. Ook bij VVLK is geschiedenis geschreven. In onderstaand artikel wordt in chronologische volgorde een greep gedaan uit die geschiedenis. Wereldoorlog II vormt ook in en voor de sport een ijkpunt in de geschiedenis. Zeker in het zwaar getroffen Leuth.

Hoe het begon

Een eerdere poging van een aantal jongemannen om in Leuth tot een voetbalclub te komen, dateert van 1916. En er is toen ook gevoetbald. De watersnood en dijkdoorbraak van 1926 overspoelde het terrein en alles viel letterlijk in het water.

 Maar dan in 1932 wordt er opnieuw gestart. Het initiatief komt van een aantal jongens van de ‘Zandpol’, een buurtschap ter hoogte van de Duffeltdijk op de grens met Leuth en Kekerdom. Het telde in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw 25 gezinnen met in totaal 250 bewoners. Een grote gemeenschapszin is het kenmerk van de buurtschap. Ook de fanfare Door Eendracht Sterk heeft daar haar roots.

Bernt Seegers - één der oprichters ‘spijkert’met punaises een handgeschreven briefje aan de Wilhelminaboom op het Kerkplein in Leuth, met een oproep tot de oprichtingsvergadering. Wim Driessen (Gzn) doet hetzelfde aan een telefoonpaal bij de kerk in Kekerdom. Maar liefst 33 voetballiefhebbers geven gehoor aan de oproep. Café Rutten aan het Kerkplein zit dan ook vol op Tweede Paasdag 28 maart 1932.

Het eerste bestuur bestaat uit: Bernt Seegers (voorzitter), Gert van Eck (sec retaris), Thé Janssen (Dos) penningmeester en verder uit de leden Jan Engelen en Jan Joosten. Tegelijkertijd werd er een Elftalcommissie gekozen die er als volgt uitzag: Toon van ’t Hullenaar – hij zou deze functie 30 jaar lang vervullen – Jan Engelen en Wim Hubbers. Dat Thé Janssen penningmeester werd dankte hij aan het feit dat hij bij meester Hoens boekhouden had geleerd!

Jan Engelen en Thé Janssen gingen met f 33,- (uitgelegd tijdens de vergadering) op de fiets naar ‘de stad’(Nijmegen) en kochten drie ballen en een scheidsrechtersfluitje.

 Vrouw Sanders van de ‘Kalfsheuvelhof’(tegenwoordig ‘Groenhouten’) was VVLK goed gezind en gaf de voetbalclub het ‘levenslange beschikkingsrecht’ over een wei aan de Plezenburgsestraat. Dat ‘beschikkingsrecht’gold overigens ook voor de koeien. Met alle gevolgen vandien! Hier zou – zo bleek later – VVLK 30 jaar lang verblijven en geschiedenis schrijven. Dit was het veld van ‘karakter en klei’waarover Gerard van Eck in deze inleiding naar verwijst.

 De cafés’s van Rutten en Vierboom , later Verheijen, beide op het Kerkplein deden beurtelings dienst als club- en kleedlokaal.

Hoe het verder ging

De club deed al meteen van zich spreken. Het eerste jaar al kon een kampioenschap worden gevierd: dat in de R.K.F. de onderafdeling van de IVCB (thans KNVB). Dit kampioenschap werd spoedig gevolgd door het bereiken der 2^e klasse van de IVCB. Ritjes naar Venlo en zelfs Valkenburg behoorden tot het programma! VVLK beschikte over uitstekende voetballers. Jongens met aanleg. In de dertiger jaren werden eens zeven VVLK’ers geselecteerd in een vertegenwoordigend elftal van Nijmegen. Onder hen: Jan Lemmers, Nol Seegers en Gerrit van Eck.. Ook werd er voor kerk en missie gespeeld. Zo vond in 1934 de wedstrijd plaats tussen een vertegenwoordigend elftal uit ’t Laag tegen Nijmegen. De opbrengst was bestemd voor de bouw van een nieuwe parochiekerk in Leuth. Na afloop kon de mooie som van f.105,- aan Leuth parochieherder pastoor Van Tiel worden overhandigd. Kort daarna wordt Gerrit van Eck door NEC ingelijfd. Hij krijgt op het Mariënburg een sigarenwinkeltje en is daarmee Leuth’s eerste semi-prof. Toch weet Willie Wulterkens – Kekerdommer en begaafd voetballer – te vertellen dat niet Gerrit van Eck of zijn latere opvolgers Herman van Raay, Peter Arntz of Theo keukens de eerste profs in Leuth waren, doch de gebroeders Langens en Jan Lemmers. "Als boerenmelkknechten kregen zij al in 1933 van VVLK voor elke wedstrijd op zondag te spelen f.1,-- om zich vrij te kunnen kopen van de verplichting tot melken. "Melkgeld heette dat", zegt Willie.

In de schoenmakerij

De drie ballen die Jan Engelen en Thé Janssen in 1932 ' hebben dienst gedaan’ tot aan de evacuatietijd in 1944. Niet dat die ballen nou zó sterk waren. Nee, dankzij Kobus Tissen de schoenmaker. Hij lapte elke bal weer op met een nieuw stuk leer erop, nadat hij eerst de binnenbal had geplakt. Een nieuwe veter inrijgen en juist op tijd kon de bal zondags voor de wedstrijd speelklaar bij Kobus worden opgehaald In de schoenmakerij werd ook elke wedstrijd voor en na besproken. ´Hier liep altijd volk´ , vertelde Kobus.

De oorlogsjaren

10 Mei 1940. Duitsland bezet Nederland. Militairen op motor met zijspan komen over de Boog Leuth binnenrijden. Het worden donkere dagen voor Leuth en VVLK. Onder leiding van Bert Fleury wordt nog tot 1943 gevoetbald.Dan is het afgelopen. Geen materiaal meer, jonge mannen worden opgeroepen tot het verrichten van arbeid in Duitsland, waaronder de VVLKer Bernt Driessen, en het verbod tot samenscholen, zijn de oorzaken van deze gedwongen stop. Dubbel triest voor de voetballerij in Leuth is, dat dit einde gepaard gaat met degradatie uit de KNVB, opvolger van de IVCB, naar de onderafdeling. VVLK telt dan 3 senioren en 1 junioren elftal. Het aantal inwoners van Leuth bedraagt ruim 900.

Doch het grootste drama voor Leuth volgt nog. In oktober 1944 komt het bevel van de bezetter dat Leuth binnen enkele dagen moet evacueren. Op 20 oktober is het zover. Een trieste stoet trekt aan de kerktoren van Leuth voorbij. `Waarheen, voor hoe lang en zien we elkaar nog terug?´ zo vragen de angstige bewoners zich af.

 Foto's 

Dijkdoorbraak Ooy Erlecom en Leuth staan blank

 De Buurtschap De Zandpol hier liggen de roots van VVLK ( maquette Wim Brandwijk)

 De Cafés Vierboom ( thans De Rosmolen ) en Rutten ( op de achtergrond ) beide gelegen op het kerkplein

 VVLK 1 eind jaren dertig

Opnieuw beginnen

Mei 1945 keren de bewoners na ruim 7 maanden weer terug naar Leuth. Althans naar wat er van over is. Het dorp is zwaar getroffen. Alles in puin.De buurtschap Zandpol is verwoest en zal niet worden herbouwd. De bewoners daarvan komen naar de kern van Leuth. De Gelderlander van 24 oktober 1946 bericht "…Maar zoals overal in de geteisterde gebieden gingen ook de bewoners van Leuth niet bij de pakken neerzitten. Taai en verbeten zette eenieder zich weer op zijn post aan den arbeid met het vaste voornemen in den korst mogelijke tijd het dorp weer bewoonbaar te maken niet alleen, maar het zelfs schooner en welvarender nog dan voorheen te doen herrijzen uit zijn puin en ruines."

 Ook VVLK kenmerkte die opbouwsfeer. Een periode waarin het aankwam op ´samen doen´. Het trio Herman Haukes, voorzitter, Bernt Driessen , secretaris en Gert Keukens, penningmeester, pakken de draad weer op. Zij hebben grote verdiensten voor de club. Zo werd er onder meer geregeld dat VVLK weer kon starten in de vierde klas KNVB! In Zeist werd een houten noodwoninkje gekocht waarmee VVLK voor het eerst over een eigen kleedlokaal beschikt op de Plezenburg.

In Den Bosch werden enkele ballen en voetbalschoenen gekocht, met bonnen van de KNVB, en ´Leuth´kon weer voetballen. Al kwam het voor dat Willie Wulterkens eerst zaterdagavond in Hulhuizen de bal op moest gaan halen om daarna zelf op zondagmiddag te kunnen voetballen. Die was namelijk uitgeleend!

Opnieuw een dieptepunt

De littekens van WO II zijn nog allerwegen zichtbaar of weer een wereldschokkende gebeurtenis dient zich aan voor Nederland.´Ons Indië´ was in gevaar. Vele dienstplichtigen werden opgeroepen en uitgezonden om ´orde en vrede´te brengen in Indie. Ook uit Kekerdom, Leuth en Erlecom. Twee van hen, Toon Driessen en Theo Janssen , Kraaienwald, lieten er hun leven. Een zware tol voor familie en voor Leuth.

 Ook voor VVLK betekende deze dienstplicht een zware aderlating. Een aantal van de beste voetballers zit in Indië. Degradatie in 1949, in Groesbeek tegen Germania, volgde 4-1.

De jaren vijftig, vreugde en verdriet

Doch als eenmaal de laatste Indieganger – Gert Lentjes – in 1951 is teruggekeerd, is VVLK weer op volle sterkte. Het seizoen 1951-1952 wordt beëindigd met een wedstrijd om het kampioenschap tegen Orion Boys, dan nog op het terrein aan de Groenewoudseweg. Rijen dik staat het publiek langs de lijn.Een spannende wedstrijd die door VVLK wordt gewonnen. Maar het blijft nog even spannend, want de promotiewedstrijd moet nog worden gespeeld. In en tegen Dodewaard, om meer dan een reden een geduchte tegenstander! Het werd een thriller! Ongekende spanning. VVLK komt op 1-0, het wordt 1-1. En wéér neemt VVLK een voorsprong: 2-1. Dan slaat het noodlot toe. Bertus Engelen, een rots in de branding, beleeft de nachtmerrie van elke voetballer:….. hij scoort in eigen doel, 2-2. Weg droom, weg promotie. Doch de Leuthse geest wordt de ploeg waardig. En dan ook laten de Leuthse supporters zich horen, vijf bussen afgeladen vol!! En het gebeurt alsnog: VVLK scoort opnieuw 2-1, ‘Leuth’wint en promoveert naar de vierde klasse KNVB. Bertus Engelen zit in een hoekje van de kleedkamer en huilt. "Ik had die overwinning niet verdient", zegt Bertus nu.

Deze klas zal zeven jaar worden verdedigd. Het is ook deze periode waarin VVLK sportief gezien grote geschiedenis schrijft.

Unieke video beelden uitl Leuth (1957)

 Jaar op jaar wordt aan de deur van de derde klasse geklopt.. In 1958 heeft VVLK zelfs de klink van die deur al in de hand. Op het Archilles-terrein in Groesbeek – als neutrale arena - wordt tegen Hatert de beslissingswedstrijd om promotie naar de derde klasse KNVB gespeeld. 4000 Supporters langs de lijn! Doch VVLK kon niet scoren en verloor met 2-0. Het hoogtepunt was bereikt, doch verdriet maakte zich meester van de ploeg. Vreugde en verdriet: het ligt nergens zo dicht bij elkaar als in de sport.

 In het seizoen 1959-1960 is de glans van het elftal af. De tijd van de ‘kampioensgeneratie’is voor een deel voorbij. Een aantal spelers zet een stapje terug naar een lager elftal. VVLK degradeert in dat jaar en belandt opnieuw in de eerste klasse onderafdeling Nijmegen.

 In deze periode van de jaren vijftig kent VVLK elke week als onbetwiste uitblinker keeper Herman van Raay. Als een kat weet hij zijn doel te verdedigen. Hij is een ‘lijnkeeper’met een fabelachtige reactie. Tegen MVV stopt hij eens vijf penalty’s. Deze moesten de beslissing brengen om het ‘Zilveren schip’toernooi. Een jaarlijks weerkerende tornooi bij MVV Millingen.Hij was van grote klasse. Het betaalde voetbal kwam voor Herman echter te laat.

Een nieuw tijdperk

In 1959 geeft Willie Wulterkens uit Kekerdom de voorzittershamer over aan Hendrik Burgers. Een nieuw tijdperk doet daarmee zijn intrede. Burgers heeft weliswaar geen voetbalverleden, doch weet wel een vereniging te besturen. Onder zijn stimulerende leiding weet VVLK een nieuw sportcomplex aan de Pastoor van Tielstraat te verwerven. Na dertig jaar wordt een roemruchte periode aan de Plezenburg afgesloten. Onder aanvoering van voorman Gert Hoenselaar wordt met eigen krachten een kleedaccommodatie gerealiseerd. Gert Haukes legt als beschermheer van VVLK de eerste steen. Zomer 1962 wordt het geheel feestelijk in gebruik genomen. Ook burgemeester Sassen is er trots op. "In Leuth kan alles", zo zegt hij in zijn toespraak. Onder de bezielende leiding van Hent Wieland wordt een supportersclub opgericht. Contributie: 15 cent per week. De club groeit uit tot 164 leden.

 Een trainer uit eigen gelederen wordt aangetrokken. En na enkele jaren van hard werken, wordt rondom een kern van geroutineerde spelers – als Jan Keukens, Ben Rutjes en Mart Burgers - een jonge generatie ingepast. In het seizoen 1964-1965 wordt dit alles beloond. VVLK 1 kampioen en promotie naar…nee niet de vierde klas van de KNVB. Doch naar de Hoofdklasse van de onderafdeling, een zo juist door de Bond ingestelde tussenklas.

Ups en downs volgen elkaar op zoals in elke sportvereniging. Kampioenschappen en degradaties maken deel uit van de emotie van de sport.

 Het 50 jarige bestaan van VVLK wordt onder aanvoering van voorzitter Wim van Megen, groots gevierd. Het is ook bij die gelegenheid aan twee van VVLK’s bestuursleden de zilveren KNVB speld wordt uitgereikt: Gert Keukens – 30 jaar penningmeester – en Bernt Driessen. Hij heeft na zijn actieve voetbalcarrière – vanaf de oprichting – VVLK 25 jaar lang in vele bestuursfuncties gediend.

In het seizoen 2012-2013 lukt het VVLK 1 om opnieuw kampioen te worden.

Wordt vervolgd